"Przewodnik dla damy po halkach i korsarstwie" - recenzja

 Pisząc jakiś czas temu recenzję książki "Poradnik dla dżentelmena" wspominałam Wam, że kiedy tylko dowiedziałam się o istnieniu kolejnej części, to wiedziałam, że prędzej czy później wpadnie ona w moje ręce. Tak też się stało za sprawą księgarni TaniaKsiazka.pl, z którą mam przyjemność współpracować 

Autor: Mackenzi Lee

Wydawnictwo:Kobiece Young

Powieść jest kontynuacją historii opisanej w "Poradniku dla dżentelmena", więc nie będę tu przytaczać fabuły, aby uniknąć spoilerów. Zamiast tego powiem jedno - Felicity Montague to moim zdaniem jedna z najciekawszych kobiecych postaci współczesnej literatury młodzieżowej. Absolutna osiemnastowieczna badass girl. Dla niej nic nie jest niemożliwe i mimo wielu przeciwności walczy o swoje marzenia. Jest gotowa na wiele, by w zdominowanym przez mężczyzn świecie nauki pozwolono jej na naukę i karierę medyczną. Każdy z nas mógłby uczyć się od niej determinacji, uporu i ambicji. A także sposobu radzenia sobie z szowinistami (co niestety w obecnych czasach także jest potrzebną umiejętnością). 

"Na tym polega całe kłamstwo. Musisz być lepsza by udowodnić, że masz prawo być traktowana równo"

A jeśli po lekturze poprzedniej części przywiązaliście się do brata Felicity, to Henry w tej części również się pojawia. Niestety nie jest go tak dużo jakbym chciała, ale mamy okazję poznać jego dalsze losy. 

Jedną z największych zalet książek Meckenzi Lee jest niewątpliwie świetne poczucie humoru. Czytając tę powieść po prostu nie da się nie uśmiechać. Całość czyta się bardzo szybko i lekko, a fabuła niesamowicie wciąga, więc zanim się zorientujecie czytacie ostatni rozdział. Jeśli macie zły humor i chcecie oderwać się na chwilę od problemów, to "Przewodnik dla damy po halkach i korsarstwie" będzie do tego idealnym narzędziem. 

Nawet gdybym chciała, to ciężko znaleźć mi wady tej powieści - jest po prostu świetna. Na pewno jeszcze wielokrotnie do niej wrócę. 

Jeśli zainteresowała Was ta książka to za pomocą zaledwie kilku kliknięć możecie kupić "Poradnik dla damy"  oraz inne nowości na TaniaKsiazka.pl

"Poradnik dla dżentelmena o występku i cnocie" - recenzja

Zastanawialiście się kiedyś co wyjdzie, kiedy obyczajówkę należącą do New Adult przeniesiemy w czasy XVIII wieku i dodamy do tego piratów? Wyjdzie nic innego jak "Poradnik dla dżentelmena o występku i cnocie". 

Autor: Mackenzi Lee

Wydawnictwo: Kobiece Young

Henry Montague z pewnością nie jest przykładem wzorowego osiemnastowiecznego dżentelmena. Jego ojciec postanawia wysłać go w roczną podróż po Europie, która ma odmienić chłopaka. Liczy na to, że w tym czasie jego syn zmieni się w poważnego dziedzica lordowskiej fortuny. Jednak Henry widzi to nieco inaczej. Dla niego jest to ostatnia szansa na korzystanie z młodości i odrobiny wolności, jaka mu pozostała. No i na zdobycie Percy'ego, w którym jest zabójczo zakochany...

Jest romans, przygoda i tajemnica. Czego chcieć więcej? Książka ma naprawdę oryginalny klimat i tyle zwrotów akcji, że nie sposób się od niej oderwać. Kiedy skończyłam, miałam ochotę zacząć od początku!

Nadal nie mogę zdecydować kogo lubię bardziej - Henry'ego czy jego siostrę. Poczucie humoru głównego bohatera i jego komentarze są świetne i bez nich ta książka byłaby dziesięć razy słabsza. I mimo tego, że robi sporo głupich rzeczy, to po prostu nie da się go nie lubić. Z kolei Felicity to jest osoba, której lepiej nie wchodzić w drogę (w pozytywnym znaczeniu). Zupełnie nie wpisuje się w stereotyp  osiemnastowiecznej panienki i robi wszystko po swojemu. Za jej sprawą autorka przemyciła do książki feministyczny wątek, którego się nie spodziewałam i który bardzo mi się spodobał. 

Przez przypadek zobaczyłam w internecie, że powstał sequel tej powieści o tytule "The Lady's Guide to Pettocoats and Piracy" poświęcony Felicity, więc mam nadzieję, że zostanie niedługo wydany u nas. Jeśli jednak nie to z pewnością zaopatrzę się w oryginał. 

Jeśli wahaliście się, czy sięgnąć po "Poradnik dla dżentelmena" to koniecznie to zróbcie. A już tym bardziej jeśli jesteście fanami np. "Red, white & Royal Blue" - te pozycje na pozór różnią się od siebie, ale jestem prawie pewna, że jeśli podobała Wam się jedna z nich, to pokochacie także drugą. Gwarantuję, że będziecie się przy tej książce świetnie bawić. Jest to zabawna, lekka lektura idealna na zbliżające się wakacje. 

Co widzę w książce "Niewidzialne życie Addie Larue" ? - recenzja

 Kiedy wydawnictwo We need YA (któremu bardzo dziękuję za egzemplarz do recenzji) wydało książkę „Niewidzialne życie Addie Larue” zawładnęła ona całą książkową częścią internetu. Ja jednak początkowo nie byłam do końca do niej przekonana, ale po tylu pozytywnych opiniach postanowiłam dać jej szansę. Teraz bardzo cieszę się z tej decyzji, ponieważ okazała się ona jedną z najlepszych książek, jakie przeczytałam dotychczas w tym roku. 

Autor: V.E. Schwab

Wydawnictwo: We need YA

Addie urodziła się we Francji na początku XVIII wieku. Wiodła spokojne życie, do czasu, kiedy uciekła sprzed ołtarza i zawarła umowę z diabłem. Dostaje wieczne życie, ale każdy kto ją zobaczy zaraz o niej zapomina. Dziewczyna przeżywa kolejne lata próbując znaleźć dla siebie miejsce. Każdego roku Luc przychodzi i pyta, czy dziewczyna jest już gotowa by oddać mu swą duszę. Za każdym razem Addie odmawia. Trzysta lat od zawarcia umowy dziewczyna pozna kogoś, kto wreszcie zapamięta jej imię, a jej życie zmieni się na zawsze. 

"Znajdę drogę albo sama ją sobie utoruję"

Pierwszą z długiej listy rzeczy, które spodobały mi się w tej powieści są świetnie wykreowani bohaterowie. W przeciwieństwie do niektórych książek nie są oni "płascy" lecz mają swój charakter. Każdy z bohaterów jest zupełnie inny i nie są wyidealizowani - mają zalety, ale także wady. Nie potrafię zdecydować, czy bardziej polubiłam Addie czy Henry'ego, bo oboje ich pokochałam. Uwielbiam upartość i ciekawość świata głównej bohaterki, a Henry zdobył mnie swoją wrażliwością.  Z kolei Luc może nie jest zbyt pozytywną postacią, ale jest szalenie intrygujący. 

Historia Addie jest bardzo wciągająca. Wraz z dziewczyną odbywamy podróż w czasie i dodatkowo znajdujemy się w różnych miejscach na świecie. Poznajemy nowych ludzi i jesteśmy świadkami wielu historycznych wydarzeń. Dodatkowo nigdy nie wiemy co się za chwilę wydarzy i na jaki pomysł wpadnie Luc, by zamieszać w życiu Addie. 

Na pewno jeszcze wrócę do tej historii. Mam też nadzieję, że autorka zdecyduje się na napisanie drugiej części, ponieważ zakończenie jest zaskakujące i otwarte. Dlatego bardzo chętnie przeczytałabym, jak Schwab widzi dalsze losy Addie. 

„Czy sądzisz, że życie ma jakąkolwiek wartość, 

jeżeli nie zostawia się po sobie niczego na świecie?”

Książka zawiera bardzo dużo refleksji, których zupełnie się po niej nie spodziewałam. Skłania czytelnika do przemyśleń na temat sensu życia, przemijania czy śmierci. Momentami powieść jest wręcz nieco melancholijna i odrobinę przypomina mi klimatem "Małe życie", mimo tego, że na pozór książki te są od siebie zupełnie różne. 

Nie oczekiwałam od tej historii właściwie niczego, byłam wręcz przekonana, że będę należeć do tych nielicznych osób, które zupełnie nie podzielają zachwytu większości, ale jak się okazało byłam w ogromnym błędzie. Piękny język, wciągająca historia i świetni bohaterowie - czego chcieć więcej? Po prostu musicie to przeczytać!

"Kobieta w białym kimonie" - recenzja

W ostatnim poście obiecałam Wam, że w najbliższym czasie pojawi się trochę recenzji i dziś mam dla Was właśnie pierwszą z nich. Po przeczytaniu "Wyznań gejszy" miałam ochotę na pozostanie w azjatyckim klimacie i bardzo dobrze się złożyło, ponieważ pod koniec stycznia Wydawnictwo Kobiece (któremu dziękuje za możliwość zrecenzowania tej książki) wydało powieść "Kobieta w białym kimonie".

Książka opowiada historię dwóch kobiet. Naoko swoją młodość przeżywała pod koniec lat 50., ale nie był to dla niej łatwy czas. Młoda Japonka zakochała się w amerykańskim marynarzu i została postawiona przed niesamowicie trudnym wyborem między tradycją i rodziną, a głosem serca. Z kolei Tori jest amerykańską dziennikarką żyjącą w czasach współczesnych, która po śmierci ojca poszukuje prawdy o jego przeszłości. Wyrusza w daleką podróż, by stawić jej czoło. 

"Życie z miłością jest bowiem szczęśliwe. Życie dla miłości to głupota. Życie w duchu "gdyby tylko" jest nieznośne. W ciągu siedemdziesięciu ośmiu lat zaznałam tego wszystkiego"

 

Zanim przejdę do mojej opinii na temat tej książki, nie mogę zapomnieć o jednym - Wydawnictwo Kobiece zrobiło świetną robotę jeśli chodzi o wydanie tej powieści, ponieważ prezentuje się ona przepięknie. Kwiaty wiśni znajdujące się zarówno na okładce, jak i wewnątrz zupełnie mnie oczarowały. 

Pomysł na historię jest moim zdaniem naprawdę dobry. Niestety mam jednak wrażenie, że autorka nie do końca wykorzystała jego potencjał. Przez ponad połowę książki zupełnie nie mogłam się zaangażować w tę historię. Akcja jest w wielu fragmentach bardzo wolna i powieść nieco mi się dłużyła. Dopiero na sam koniec udało mi się bardziej wciągnąć.

Zakończenie historii jest dość emocjonalne, ale mimo to nie poruszyło mnie tak bardzo, jak możnaby się było tego spodziewać. W całej powieści czegoś mi zabrakło, jakiegoś nieuchwytnego pierwiastka, który odróżnia przeciętną książkę od książki bardzo dobrej. Nie znaczy to jednak, że "Kobieta w białym kimonie" jest złą historią. Nie mam jej zbyt wiele do zarzucenia, ale niestety zwyczajnie mnie nie porwała. Może po prostu znalazła się w moich rękach w nieodpowiednim czasie. Nie wykluczam jednak, że części z Was się spodoba, szczególnie jeśli lubicie powieści obyczajowe. 

Nie będę Was do czytania tej historii zachęcać, ale też jej nie odradzam. Jeśli uważacie, że jest to coś dla Was - dajcie jej szansę. Nie jest to jednak moim zdaniem pozycja, którą koniecznie trzeba przeczytać.

WrapUp#5: Zamiana, Wyznania Gejszy, Dziwne losy Jane Eyre + dlaczego tak długo nie pisałam

Tak, wiem, nie pisałam przez ostatnie...ponad trzy miesiące. Może ktoś z Was to zauważył i pomyślał, że porzuciłam bloga. Napisałabym, że nie miałam czasu, ale to nie do końca prawda, bo pewnie w tym czasie znalazłabym chwilę, żeby napisać choć kilka postów. Ale zupełnie tego nie czułam, a blog jest przede wszystkim moim hobby, więc nie zamierzam się do tego zmuszać. Poza tym, tworzenie czegoś na siłę zazwyczaj wiąże się ze spadkiem jakości treści. Postaram się jednak wrócić z w miarę regularnymi postami, szykuje się kilka recenzji, ponieważ przyszło do mnie trochę książek w ramach współprac z wydawnictwami. Dziś jednak zapraszam Was na wrap-up z trzema książkami, które przeczytałam w czasie, kiedy mnie tu nie było (choć oczywiście to nie jedyne książki, jakie w tym czasie przeczytałam) i są moim zdaniem warte powiedzenia o nich kilku słów. A jeśli chcecie być na bieżąco z tym co czytam i co się u mnie dzieje, to zapraszam na mój instagram o TUTAJ. 

Zamiana

Usłyszałam o tej książce zupełnie przypadkiem, gdy ktoś wspominał o niej na instastory i od razu wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Pomysł jest bardzo oryginalny, ponieważ dwie główne bohaterki - babcia i wnuczka - zamieniają się życiami. I tak młodsza z nich odpoczywa na wsi i zajmuje się organizacją festynu, a starsza odkrywa możliwości Londynu. Powieść jest urocza i przezabawna. Porusza również trudniejsze tematy, ale jej lektura to przede wszystkim dobra zabawa. Bardzo spodobało mi się także to, jak różnorodni i dobrze wykreowani są bohaterowie. Jeśli szukacie czegoś lekkiego to bardzo serdecznie Wam ją polecam. 

                    Wyznania Gejszy

Wielokrotnie widziałam ten tytuł na zestawieniach takich jak lista książek BBC i inne listy książek, które warto przeczytać przed śmiercią. W końcu postanowiłam dać jej szansę i zaopatrzyłam się we własny egzemplarz. Jest to pierwsza książka, którą skończyłam czytać w tym roku, a ma szansę stać się jedną z najlepszych. Historia jest niesamowicie klimatyczna i napisana pięknym językiem. Poza tym nie sposób nie wciągnąć się w losy głównej bohaterki. Dodatkowo jest to coś znacznie innego od tego, co zazwyczaj czytam, ponieważ akcja większości wybieranych przeze mnie książek rozgrywa się w USA lub Europie, a w przypadku "Wyznań Gejszy" jest to Azja. Powieść, mimo tego, że jest fikcją literacką i nieco nagina rzeczywiste tradycje i zmienia je na potrzeby fabuły, daje nam ogólne pojęcie na temat tego, jak wygląda życie gejsz. Moim zdaniem, jest to książka, którą naprawdę warto znać. 

Dziwne losy Jane Eyre

W ostatnim czasie zaczęłam się przełamywać i czytać więcej książek zaliczanych do literatury klasycznej. Okazało się, że nie ma się czego bać, a "Dziwne losy Jane Eyre" okazały się naprawdę świetną książką. Nie czytało mi się jej trudnej niż współczesnych powieści. Bardzo polubiłam główną bohaterkę i to, jak trzymała się swoich zasad i wartości. Jej historia naprawdę mnie wciągnęła, choć były momenty, gdy opisy były dla mnie nieco zbyt długie. Ale jest to raczej kwestia po prostu moich upodobań, ponieważ ja za długimi opisami w książkach nie przepadam, ale wielu osobom mogą się one spodobać. Dodatkowo urzekł mnie też klimat tej powieści, ponieważ od pewnego czasu bardzo polubiłam epokę wiktoriańską. Jeśli chcecie zacząć czytać klasykę, ale nie wiecie po jaką książkę sięgnąć, to wydaje mi się, że "Dziwne losy Jane Eyre" będą dobrym wyborem. 

Czytaliście którąś z tych ksiażek? A może macie je w planach? Koniecznie dajcie znać w komentarzach. Napiszcie też, co Wy aktualnie czytacie - może poznam dzięki temu jakieś warte uwagi tytuły. 

Czy zima to najlepsza pora na morderstwo? Recenzja książki "Zbrodnie zimową porą"

Kiedy tylko zobaczyłam nowe, prześliczne wydania książek Agaty Christie, od razu wiedziałam, że muszę je mieć. Dzięki współpracy z grupą wydawniczą Publicat w moje ręce trafił zbiór opowiadać "Zbrodnie zimową porą".

Autor: Agata Christie
Wydawnictwo: Wydawnictwo Dolnośląskie

W zbiorze znajdziemy opowiadania o losach dwóch najsłynniejszych detektywów stworzonych przez królową kryminału - Herkulesa Poirot oraz panny Marple, ale nie tylko. Znajdują się tam także opowiadania o postaciach, o których wcześniej nie słyszałam takich jak Tommy i Tuppence czy pan Quin. Wszystkie historie łączy to, że ich akcja ma miejsce zimą. 

"Współczesny kronikarz nigdy nie opisze historii równie dokładnie jak historyk z późniejszego pokolenia. Chodzi o lepszą perspektywę, możliwość zobaczenia wydarzeń we właściwych proporcjach. Jeśli pan woli, jest to kwestia względności, jak zresztą wszystko"

 

Jeśli czytaliście wiele książek autorstwa Agaty Christie, to niektóre opowiadania mogliście już przeczytać w innych zbiorach. Jest to dla mnie zdecydowany minus. Czy opowiadania mi się podobały? Zależy. Jedne z nich są lepsze, natomiast inne uznałabym za dość słabe jak na tę autorkę. Zdecydowanie wolę też dłuższe formy w jej wykonaniu - na kilkunastu stronach historie nie mogły być tak zawiłe i zagadkowe, jak w przypadku powieści. 

Na uwagę zasługuje wspomniane przeze mnie wcześniej śliczne wydanie. Jest w twardej oprawie, a faktura okładki przypomina nieco materiał. Do tego dodano również o delikatne, błyszczące detale. W środku każde opowiadanie oddzielone jest stroną z ilustracją przedstawiającą domek widoczny również na okładce. Całość prezentuje się moim zdaniem świetnie, nieco retro. Z pewnością na mojej półce pojawi się więcej książek Christie w tym wydaniu. 

Czy mamy nową Agatę Christie? Recenzja książki "Morderstwa w Kingfisher Hill"

Przeglądając nowości Grupy Wydawniczej Publicat (której bardzo dziękuję za możliwość zrecenzowania tej powieści) natknęłam się na coś, czego zupełnie się nie spodziewałam - nową książkę o Herkulesie Poirot napisaną nie przez Agatę Christie, ale współczesną brytyjską autorkę - Sophie Hannah. Pomyślałam sobie, że porywanie się na dorównanie królowej kryminału to w zasadzie samobójstwo. Pełna sceptycyzmu ale i ciekawości postanowiłam po tę pozycję sięgnąć. 

Autor: Sophie Hannah

Wydawnictwo: Dolnośląskie

Zanim przejdę do moich spostrzeżeń na temat tej książki, warto byłoby napisać kilka słów o fabule. Historię poznajemy z perspektywy inspektora Catchpoola, który towarzyszy Herkulesowi Poirot, gdy słynny detektyw zostaje poproszony przez Richarda Devonporta o udowodnienie niewinności swojej narzeczonej, która została oskarżona o zabicie jego brata. Podczas podróży autokarem są świadkami pewnego dziwnego zdarzenia - jedna z pasażerek twierdzi, że musi natychmiast opuścić swoje miejsce, gdyż w przeciwnym razie zostanie zamordowana...

"Nadal postrzega pan świat w tych kategoriach: jedni na coś zasługują, a inni nie? W rzeczywistości świat jest znacznie prostszy. Każdy może robić to, co mu się żywnie podoba, pod warunkiem że gotów jest ponieść za to konsekwencje."

Autorka zachowała wszystkie główne elementy charakteryzujące książki z serii o Herkulesie Poirot takie jak francuskie zwroty, podkreślanie znaczenia szarych komórek czy zbieranie wszystkich w jednym pokoju, aby wyjawić, kto z nich jest mordercą. Brakowało mi jednak kapitana Hastingsa, który zazwyczaj jest narratorem opowieści, a tym razem został zastąpiony Catchpoolem. 

Fabuła również była naprawdę ciekawa, a pod koniec nie mogłam się oderwać, zanim nie dowiedziałam się, kim jest zabójca. "Morderstwa w Kingfisher Hill" to zdecydowanie bardzo dobry kryminał. Jednak mimo to jestem zdania, że królowa jest tylko jedna i jest nią Agata Christie. Zabrakło mi "tego czegoś". To tak jak w przypadku obrazów - nawet najlepsza reprodukcja nigdy nie będzie oryginałem. 

Podsumowując, uważam, że "Morderstwa w Kingfisher Hill" są naprawdę dobrą książką i jeśli tak jak ja jesteście fanami Poirot, to ta pozycja może Wam się spodobać. Moim zdaniem nie dorównuje ona jednak oryginalnym książkom Christie. Czy przeczytam kolejne tomy jeśli się ukażą? Jeszcze nie wiem, na pewno nie jest to mój priorytet, natomiast nie wykluczam tego, że kiedyś po nie sięgnę - może w momencie, gdy przeczytam wszystkie oryginalne pozycje.