"Never,never" - recenzja

Słonko na dworze i wygodny hamak sprzyjają pochłanianiu książek. Pozycję, za którą tym razem się zabrałam został totalny bestseller ostatniego roku. Mowa oczywiści o „Never,Never”. Przeczytałam tę powieść w dwa wieczory i jestem totalnie oczarowana.

Autor:Colleen Hoover, Tarryn Fisher

Wydawnictwo: Otwarte

Książka opowiada o dwójce nastolatków, którzy pewnego dnia tracą pamięć. Wiedzą jak działa ten świat, ale nie mają pojęcia kim są. Nie pamiętają także swojej rodziny i przyjaciół. Starają się ustalić co się z nimi dzieje, gdzie są i co mają z tym wszystkim zrobić. Nie jest to takie proste, ponieważ okazuje się, że są parą, ale musieli mieć kryzys w związku, ponieważ zdradzali się. Po za tym ich rodziny są skłócone, ojciec Charlie siedzi w więzieniu, a matka dziewczyny popadła w alkoholizm. Para nastolatków boi się jednak powiedzieć komuś o tym, co się wydarzyło, ponieważ ludzie mogą uznać ich za szaleńców. Z tego powodu muszą na własną rękę szukać jakiś śladów, które pomogą im rozwiązać zagadkę znikającej pamięci. W międzyczasie dzieje się mnóstwo innych rzeczy, które zdecydowanie im tego nie ułatwiają. 

Autorzy podzielili książkę na 3 części. W każdej z nich kilka razy zmieniamy perspektywę z której obserwujemy wydarzenia – raz widzimy wszystko z punktu widzenia Charlie, a kawałek dalej opisywane są z punktu widzenia Silasa. Pozwala nam to bardziej utożsamić się z bohaterami.

Powieść jest tak pokręcona, że momentami czytelnik nie wie, co stało się naprawdę, co było snem, a co wspomnieniem. Nie przeszkadza to jednak we wciągnięciu się w historię Charlie i Silasa, którzy dzięki utracie pamięci odnajdują na nowo coś znacznie cenniejszego. Książka jest naprawdę niesamowita i potwornie wciągająca. Nie brakuje w niej też różnych przemyśleń, a przy wyborze cytatu zamieszczonego w notce miałam nie lada dylemat.

Nie mam pojęcia do jakiego gatunku zaliczyłabym „Never,never”. Na pewno jest to literatura dla młodzieży (w szczególności dla dziewczyn) ale z pewnością ma w sobie także coś z fantastyki i sama w sumie nie wiem czego jeszcze. Wszystko to tworzy coś magicznego, a całości dopełnia równie cudowna okładka, a którą przez jakiś czas nie mogłam się napatrzeć. Jeśli ktoś jeszcze nie czytał „Never,never” to koniecznie powinien to nadrobić.