"Bransoletka" - recnzja

Z twórczością Ewy Nowak miałam już do czynienia. Moje pierwsze spotkanie z jej książkami spowodowane było olimpiadą z polskiego, gdzie „Yellow Bahama w prążki” była lekturą, którą należało przeczytać. Bardzo mi się wtedy ta powieść spodobała i kupiłam sobie nawet własny egzemplarz. Całkiem niedawno przeglądając zasoby biblioteki trafiłam na inną powieść tej autorki, która jest chyba jedną z moich ulubionych polskich pisarek.

Autor: Ewa Nowak

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

„Bransoletka” opowiada o Weronice. Uczennica gimnazjum nie ma łatwego życia. Jej ojciec-tyran nie daje jej spokoju, brat mu wtóruje, a mama udaje, że tego wszystkiego nie widzi. Całe jej życie zmienia się, kiedy (przez przypadek i zakochanie) trafia na obóz teatralny. Na początku wydaje jej się, że to wszystko jest totalnie bezsensowne, a prowadząca warsztaty i jej dziwne ćwiczenia są totalnie szurnięte. Jest zła na cały świat i totalnie nie przykłada się do tego co robi. Z czasem jednak zaczyna rozumieć, że całe życie to w pewnym sensie teatr. Poznaje kilka osób (początkowo często źle przez nią ocenione), które także nieco zmieniają jej życie. Wyjazd pozwala jej poradzić sobie z problemami, które zostawiła w domu przed wyjazdem.

Książka moim zdaniem jest cudowna, świetna i dość oryginalna. Porównywania życia do sztuki teatralnej, a ludzi do aktorów jest naprawdę niesamowite. Sama uwielbiam za równo grać jak i obserwować to co inni robią na scenie, dlatego całość bardzo o mnie trafiła. Mądrości Salomei (czyli pozytywnie świrniętej prowadzącej obóz, na którym była główna bohaterka) strasznie mi się spodobały, więc mam nadzieję, że nie pogniewacie się, jeśli zamiast jednego umieszczę tu kilka cytatów, ponieważ nie mogłam wybrać tego najlepszego.

Powieść mogę z czystym sumieniem polecić nie tylko miłośnikom teatru, ale każdemu. Nie jest to książka tylko dla dziewczyn dlatego jeśli jest tu jakiś przedstawiciel płci męskiej to zachęcam do podkradnięcia tej książki siostrze czy kuzynce. Jest to chyba (zaraz po „Magii kasztana” autorstwa A.Rzepki) jedna z najlepszych polskich książek jakie miałam okazję przeczytać.