"Oddam ci słońce" - recenzja

Jak już nieraz Wam wspominałam – jestem na etapie nadrabiania wszystkich książek, które zyskały popularność w internecie. I jak już pewnie widzicie po tytule – dzisiaj trochę o książce wychwalanej m.in. na polskim booktubie, czyli „Oddam Ci słońce”.

 Autor: Jandy Nelson

Wydawnictwo: Otwarte

Głównymi bohaterami są bliźnięta (z tego miejsca pozdrawiam moje kochane bliźniaczki, ale nie o nich dziś mowa więc…) – Jude i Noah. Byli nierozłączni od no…zawsze. Dzielili ze sobą dosłownie wszystko. Ale do czasu. W pewnym momencie to wszystko się zmienia, mimo, że totalnie tego nie planowali. Nie chcą tego, ale nie potrafią nic zrobić. Ale czy na pewno…?

Książka pisana jest z perspektywy 16-letniej Jude i 13-latniego Noaha. Ale jak to? Przecież to bliźnięta! No bo są… książka pisana jest po prostu opisując na przemian wydarzenia z różnych okresów. Bywa to nieco dezorientujące i trzeba się czasem skupić, żeby ogarnąć co się właśnie stało, co było później, co wcześniej. Ale pomimo to, bardzo mi się to spodobało.

"Kiedy spotykasz pokrewną duszę, to tak jakbyś wszedł do domu, w którym już kiedyś byłeś - rozpoznajesz meble, obrazy na ścianach, książki na półkach, zawartość szuflad: znalazłbyś tam drogę nawet po ciemku."

Książka porusza bardzo liczne, dość nietypowe wątki. Nie chcę za wiele zdradzać, ale nie jest to typowa „typowa” młodzieżówka. To akurat jest mega pozytywne i takie inne, a inności ostatnio trochę w naszym świecie chyba brakuje. Także pod tym względem pozytywnie mnie ta książka zaskoczyła. A po za tym – wątek sztuki. No ludzie … zajrzyjcie w zakładkę obok i będziecie wiedzieć dlaczego bardziej utożsamiałam się momentami z Noahem, chociaż Jude … „taka dziewczyna” … kurcze…

Po tej powieści spodziewałam się czegoś więcej, patrząc na liczne pochwały na jej temat, od których blogosfera aż huczy. I nie myślcie, że zaraz powiem, że jest okropna, fatalna itd. Nie. To jest naprawdę niezła książka. Tyle, że miałam chyba wobec niej trochę za duże oczekiwania. Gdyby nie to, to prawdopodobnie byłabym bardzo zadowolona z lektury. Ale w sumie jak tak teraz o tym myślę, to zrobię kiedyś jeszcze jedno podejście do tej książki. Bo coś w niej jest.